9.4.20
yetginhoca1
ÇOCUĞUMLA HEDİYE KUTUSU YAPALIM
9 Nisan 2020 Perşembe
5 Nisan 2020 Pazar
3 Nisan 2020 Cuma
DÜNYANIN EN MÜCADELECİ KADINIYDI BENİM ANNEM.
DÜNYANIN EN MÜCADELECİ KADINIYDI BENİM ANNEM. 2013 yılında Babam zatürre, annem alzheimer hastalığına yakalandı. 2013 yılından buyana da helali hoş olsun ikisi de yanımdaydılar. Sayın eşim adeta bir bebek ihtimamı ile her ikisini de yakından takip etti. Yardımcısı da vardı. Ama her dakika gözleri hepsinin üzerindeydi. Gönül huzuru ile işime gidip geldim. Geçen sene 2. Nisan 2019 günü annem vefat etti. Her akşam geldiğimde ilk işim elimi yüzümü yıkar hep yattığı yatağına gider ellerini tutar " kim geldi söyle bakalım" dediğimde derin derin bakar..." Ay ay Sarıbeysin sen" der sonra beni tanımış olmanın ona verdiği büyük bir huzurla gülerde gülerdi...Ben de hadi ana işlettim seni der gözyaşlarımı gizlemek için yanından ayrılırdım. Yıllarca sürdü... yaşadık. Annemin ölüm yıl dönümünde tüm tanıdıklarımız, hısım akrabamızı da davet edeceğimiz bir mevlit okutmayı planlamıştık. Annemin yedisinde mevliti okuyan hanım ile de irtibat halindeyken bu corona illeti çıkınca bu gece annemin ruhuna havale ederek internetten yasin i şerif ve kuran okuttuk. Eşim, babam ve ben de ruhu için birer yasin okuduk. Benim annem dünyanın en mücadeleci ve kararlı kadınıydı. Ortaokul 1. sınıfta şubat tatiline girdik. karne elimde... gülerek anneme geldim. O yıl derin kar senesi ya da bana öyle geliyor. Eve geldim annem ahırda hayvanları besliyor. Anne karne aldık dedim "aferim oğlum"."aferim sarıbey" dedi. 7 zayıfım var ama dedim. Kaşları çatıldı. Yüzü gerildi. Dişlerini sıktı...bir kaç saniye boşluğa baktı... öylemi ? dedi...ses vermesi beni rahatlattı..." hee ana .." gibi bir şeyler söyledim... elinin altında Kastamonulular bilir 70x80 yükseklik 1. m. saman sepeti var. Öyle bir ittirdiki sepet ayağımın burnunda durdu. Hayvanların yemini samanını ver. Sonra gel diyeceklerim var dedi. Çıktı gitti. Yalan yanlış hayvanların samanlarını verdim üzerine de katık derdik yemlerini döktüm. yaklaşık 20-25 arasında büyükbaş hayvan var. Ahırdan çıktım eve geldim. Ana bitti. dedim. Gel bakalım dedi. Annemi bu kadar sakin görmenin rahatlığı ile düştüm peşine... Ahıra girdik. Hayvanların yemi samanı tamam ama altlarındaki gübrenin "hendek" denilen çukura kürünmesi oradan da "temek denilen" boşluktan ahırın arkasındaki gübreliğe (...) kürekle atılması gerekiyor. Eline küreği aldı... " Bak Sarıbey hayvanların altını kürüyeceksin... ama sabaha kadar yine kirletirler. sabah ezanında kalkacaksın onları da kürüdükten sonra temekten dışarı atacaksın. Bu iş artık senin dedi. .. Nasıl ya ben okula nasıl gideceğim.. üzerim başım batacak. Sonra 5 km. lik yol yürüyüp okula varacağım bunları hangi ara yapacağım dedim. Üslubum "çok sert..." Benim güzel evladım. Bu işleri bitir gel dedi. Sesindeki sakinlikten korktum....Özetle işi bitirip geldim. Yer sofrası hazır... hamur tarhana, kül çöreği ve kiren (kızılcık) ekşişi var... Nasıl yumuldum... gözümün karası kayboldu... sofradan kalktım. Ana güzel olmuş sağol gibi bir şeyler söyledim. Nenem (babaanne), dedem (babamın babası) bize geldiler. onlar köyün ilk evi... "Bozoklu Numan yapmış" o evde otururlardı. Biz de ardıç doruk denilen bir tepede önce dedemle, amcamlarla birlikte yapmaya başladığımız ancak ben 4. sınıfta iken yanan evimizin yerine babamın yaptırdığı evde kalıyoruz. Nenem " kız kara Behiş oğlana zayıfı var falan diye kızma bak külahları değişiriz" dedi. Anam..." yok anam niye kızayım ki... yüküm hafifletecek" dedi. Nenem kız ben sana boşuna "baş gelin" dememişim aferin sana dedi. Ben 7 zayıfın üzerine bu kadar hoşgörünün sarhoşluğunu yaşarken annemin " sen gel bakayım... benim güzel oğlum... sarı beyim" sesi beni ayıktırdı... ne var şimdi yine ana ya... gibi bir söz diyecek oldum.... girdi koluma avluya indirdi. Boncuk renkli ama odun ateşinde kaynaya kaynaya mavi siyah bir renk almış çaydanlığa demlenip çaydanlığın ucuna gazete kağıdı ile tıkaç yapılıp üzerinede hamur teknesinin mayalanma aşamasında örtülen örtü ile üzerinin kaplandığı çaydanlıktan gelen mis gibi çay kokusu nu içime çeke çeke avluya indik. 5. m. eninde 3 m. yüksekliğinde kırılmak için istif edilmiş odun kütüklerini o gece fark ettim. Halbuki yıllarca vardı. Annem " Sarıbey bunların parçalanması bitince gel" ... " oğlum çok yoruldum uyursam falan. beni uyandır. Sana ıhlamur kaynatacağım dedi. Bir süre sonra girdim içeri... annem uyanık.... bitti mi? dedi.. " ya nasıl biter o kadar odun dediğimi bir de ocak başında duran 80 cm. uzunluğundaki" maşanın popoma indiğini ve benimde kütüklerin arasında yerimi aldığımı hatırlıyorum. sabah güneş doğarken o odunların bittiğini ve eve geldiğimde annemin ıhlamurun sadece çiçeklerini ayırıp çaydanlığın yanında beklediğini gördüm. Bitti mi sarı bey dedi. Hee ana dedim...Tamam uyuma sana ıhlamur kaynatacağım dedi. O gün duyduğum son söz oydu. Yarım saat falan uyudum uyumadım. Annem ocağın başında tarhana çorbası yapıyor. "Sarıbey hadi oğlum ahıra"... derken uyandım. Nazlanma hakkım yok. hemen kalktım. Elimi yüzümü yıkadım. Ana ahırı bitireyim çorbayı sonra içerim dedim. Oğlum bugünlük öyle olsun. Ama yarın ben senin çorbanı pişiririm ama koruculuk yapamam.. dedi. Yani benim kendi gerçeğime dönmem için 24 saat yetti.BUNUN MİMARI KARA BEHİŞ'Tİ. DAHA SONRAKİ ÖĞRENCİLİK YILLARIMDA BÜTÜNLEME İLE TANIŞMADIM... Okuması yazması yoktu. Babası her yıl öğretmenine 2 horoz bir "fakrıttın" götürürmüş o da okula gitmez miş. Anam benim hakkını helal et. Keşke yaşasaydın da her akşam beni tanırmış gibi yapsaydın. TOPRAĞIN BOL BİLİYORUM. SENİ ALLAHINM DAHA İYİ BİLİR... SEN TOPRAKSIZ OLAMAZSIN. YERİN ZATEN CENNET... Kızlarını okutmak için verdiğin mücadele ciltlere sığmaz... Anam mezarını aynen dediğin gibi toprak renginde yaptırdım. Ben yaşadıkça her 2 nisanda yasin i şerifini okuyacağım. Ruhun şad olsun...Babamı soracak olursan iyi anam iyi... Hiç merak etme. Sarıbeyin yanında...
2 Nisan 2020 Perşembe
ANADOLU SAMANLIK KİLİDİ
