27.8.19
yetginhoca1
Müfettişlik yıllarımda da sabah öğrenciler dersliklere girmeden okula varabildiğim günlerde okulun giriş kapısı önünde bekler ve gelen her öğrenciye "günaydın,iyi dersler" derdim. Sonra sonra sokaklarda karşılaştığımda tanımadığımı düşündüğüm çok kişi günaydın demeye başladı. Arada bir tanışıyor muyuz ? dediğimde öğretmenim ben...köyünde...okulunda öğrenciyken okulumuza gelmiştiniz... dediklerinde aldığım hazzı anlatamam. Sabah okula giriş saatlerinde öğrencilerime ,günaydın iyi dersler, diye diye şimdiki öğrencilerimde, beni gördüklerinde "günaydın iyi dersler" demeye başladılar. 1959 yılında öğretmenimin yönlendirmesi ile başlayan alışkanlık bende iyiden iyiye içselleşti. Öğrencilerimde de değişim başladı. Yine okullarımın bıraktığı iz gereği yerde gördüğüm en ufak bir atığı almadan geçemem. Bu konuda da sonuç almaya başladık. İzliyorum; şimdi yerde gördüğü atığı alan öğrencilerimin sayısı epeyce çoğaldı. Özet; " MODEL OLMAK GEREKİYOR BIKMADAN USANMADAN"
